Ο δημοσιογράφος της Athens Voice και ραδιοφωνικός παραγωγός Γιάννης Νένες υπογράφει ένα (σχεδόν) τρίωρο ραδιοφωνικό αφιέρωμα στους Pet Shop Boys, που μεταδόθηκε από τον Voice 102,5: ένα ηχητικό δοκίμιο για τη σχέση ποπ κουλτούρας και πολιτικής ευφυΐας, ένα concept show που συνδυάζει μουσική, θεωρία και στυλ με τον τρόπο που μόνο το ντουέτο του Neil Tennant και του Chris Lowe θα ενέκρινε.
Γιατί Pet Shop Boys; Και γιατί τώρα; Γιατί είναι από τους λίγους καλλιτέχνες που μίλησαν για το σώμα και την πόλη, για την επιθυμία και την απόσταση, χωρίς ποτέ να υψώσουν φωνή και να προκαλέσουν κακοφωνία. Γιατί συνέδεσαν το dancefloor με τη θεωρία. Και γιατί, μέσα σε μια εποχή αισθητικής κόπωσης, μας θυμίζουν πως η pop μπορεί να είναι ταυτόχρονα πολιτική, ειρωνική και βαθιά ανθρώπινη.
Από το «West End Girls» του 1985 έως το «I Don’t Wanna» του 2020, οι Pet Shop Boys παραμένουν μια από τις πιο σταθερές ιδιοσυγκρασίες της βρετανικής pop: «σιωπηλοί» και διακριτικοί, κομψοί σαν ήχος, ακαδημαϊκοί, queer χωρίς να το φωνάζουν, θεατρικοί χωρίς την υπερβολή. Ένα ντουέτο που μεταμόρφωσε το camp σε κοινωνικό σχόλιο, και το synth σε εργαλείο παρατήρησης.
Σε μια εποχή όπου η ποπ μετατρέπεται σε background noise, οι Pet Shop Boys συνεχίζουν να στέκονται απέναντι στον θόρυβο. Ως οι αληθινοί εκφραστές αυτού που κάποτε λεγόταν the politics of dance: η συνειδητοποίηση ότι ακόμη και η διασκέδαση έχει σημασία. Και πως, μερικές φορές, το πιο ριζοσπαστικό πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι… να παραμένει ψύχραιμος.
