Σαν σήμερα, 24 Νοεμβρίου 1991, ο Freddie Mercury, μία από τις πιο εκρηκτικές μορφές της σύγχρονης μουσικής ιστορίας, έφευγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 45 ετών. Με τη φωνή, το ξεχωριστό στυλ και την απόλυτη σκηνική κυριαρχία, ο Mercury χάραξε μια πορεία που ξεπέρασε τα όρια του ροκ και άγγιξε τον μύθο.
Την προηγούμενη κιόλας μέρα, στις 23 Νοεμβρίου, είχε επιβεβαιώσει δημόσια αυτό που οι φήμες κυκλοφορούσαν επί χρόνια: ότι έπασχε από AIDS. Η ανακοίνωση αυτή –σε μια εποχή στιγματισμού και φόβου γύρω από τη νόσο– υπήρξε μια πράξη θαρραλέας έκθεσης, σχεδόν πολιτικής, από έναν άνθρωπο που είχε επιλέξει να κρατά την προσωπική του ζωή μακριά από τη δημοσιότητα.
Λίγες ώρες αργότερα, στο σπίτι του στο Κένσινγκτον, ο Freddie Mercury πέθανε από βρογχοπνευμονία, επιπλοκή του AIDS. Η είδηση ταξίδεψε με αστραπιαία ταχύτητα, βυθίζοντας στον θρήνο τους θαυμαστές των Queen σε ολόκληρο τον κόσμο και ανοίγοντας μια νέα συζήτηση για την αντιμετώπιση της ασθένειας, τα δικαιώματα των οροθετικών και τον τρόπο με τον οποίο η κοινωνία μιλούσε –ή απέφευγε να μιλήσει– για το AIDS.
Παρά τον πρόωρο θάνατό του, η κληρονομιά του υπήρξε ακατανίκητη. Από το «Bohemian Rhapsody» και το «Somebody to Love» μέχρι το «We Are the Champions», τα τραγούδια που υπέγραψε μαζί με τους Queen δεν έμειναν απλώς στην ιστορία· συνεχίζουν να επανεφευρίσκονται, να τραγουδιούνται, να παίζουν σε γήπεδα, μπαρ, σχολικές γιορτές, σε κάθε συλλογική στιγμή όπου η μουσική γίνεται κοινή ανάσα.
Σαν σήμερα, λοιπόν, δεν θυμόμαστε μόνο μια ημερομηνία. Θυμόμαστε μια φωνή που έσπασε κανόνες, έναν καλλιτέχνη που αψήφησε στερεότυπα, έναν άνθρωπο που έζησε –και τραγούδησε– σαν να μπορούσε να χωρέσει όλο τον κόσμο σε τρεις οκτάβες. Και τελικά, τα κατάφερε.
